Signal jest uznawany za jeden z najbezpieczniejszych dostępnych komunikatorów dzięki implementacji zaawansowanych protokołów kryptograficznych, transparentności kodu źródłowego i minimalizacji gromadzonych danych. Jego architektura zapewnia poufność, integralność i autentyczność komunikacji, choć – jak każdy system – posiada pewne ograniczenia. Poniższa analiza koncentruje się na technicznych i organizacyjnych aspektach bezpieczeństwa, uwzględniając najnowsze doniesienia ze środowisk akademickich, audytów bezpieczeństwa oraz praktyki instytucji rządowych.
Mechanizmy kryptograficzne
Protokół Signal
Podstawą bezpieczeństwa Signal jest Signal Protocol, otwarty protokół łączący algorytm Double Ratchet (podwójna zapadka), mechanizm prekeys (klucze jednorazowe) i uścisk 3-DH (Triple Elliptic Curve Diffie-Hellman). Kluczowe cechy:
- Forward Secrecy – Każda wiadomość generuje nowy klucz sesyjny. Przechwycenie pojedynczego klucza nie umożliwia odczytu wcześniejszych komunikatów.
- Post-Compromise Security – System odzyskuje bezpieczeństwo nawet po przejęciu kluczy długoterminowych, dzięki ciągłej rotacji kluczy krótkoterminowych.
- Szyfrowanie grupowe – Każdy uczestnik grupy negocjuje indywidualne klucze z pozostałymi członkami, eliminując ryzyko wspólnego sekretu.
Walidacja przeprowadzona przez Ruhr University Bochum (2014) i University of Oxford (2016) potwierdziła kryptograficzną poprawność protokołu, choć wykryto teoretyczny atak typu „unknown key-share” wymagający fizycznego dostępu do urządzenia.
Model zagrożeń i ograniczenia
Metadane
Pomimo szyfrowania treści, Signal przechowuje ograniczone metadane:
- Czas ostatniego połączenia z serwerem (z dokładnością do doby).
- Numery telefonów użytkowników (od marca 2024 możliwe ukrycie pod pseudonimami).
- W wersji przed 2018 r. widoczny nadawca wiadomości – rozwiązano poprzez funkcję „sealed sender”, szyfrującą identyfikator nadawcy kluczem publicznym odbiorcy.
Departament Obrony USA wskazuje, że analiza metadanych (np. czas i częstotliwość komunikacji) pozwala na mapowanie sieci kontaktów, co stanowi ryzyko dla podmiotów wrażliwych.
Ataki socjotechniczne
Raport NSA z 2024 r. dokumentuje rosyjskie grupy hackerskie wykorzystujące phishingowe linki do grup Signal, podszywające się pod zaproszenia od znanych kontaktów. Po dołączeniu do grupy, atakujący zyskuje pełny wgląd w przyszłą komunikację bez łamania szyfrowania.
Klient desktopowy
Badania Kaspersky (2023) ujawniły podatności CVE-2023-24069 i CVE-2023-24068:
- Pliki przesyłane przez Signal Desktop są przechowywane w formie niezaszyfrowanej, nawet po usunięciu z czatu (o ile były przekazywane dalej).
- Brak walidacji integralności plików umożliwia podmianę dokumentów na zainfekowane wersje przy dostępie fizycznym do urządzenia.
Twórcy Signal uznali te zagrożenia za poza zakresem odpowiedzialności aplikacji, argumentując, że kontrola fizyczna nad urządzeniem unieważnia wszelkie gwarancje bezpieczeństwa.
Audyty i weryfikacja niezależna
Przejrzystość kodu
Klienty Signal dla Android, iOS i desktop publikowane są na licencji AGPLv3, umożliwiając inspekcję społeczności. Projekty takie jak Signal Reproducible Build System pozwalają zweryfikować zgodność kodu źródłowego z binariami dystrybuowanymi przez Google Play i App Store.
Ocena Cure53 (2024)
Niezależna firma audytowa Cure53 przebadała ekosystem NymVPN wykorzystującego komponenty Signal, identyfikując:
- 43 problemy (7 krytycznych), głównie związane z implementacją wielowątkowości w kliencie macOS.
- Brak luk w rdzeniu kryptograficznym i infrastrukturze serwerowej.
Wcześniejszy audyt rozszerzenia przeglądarkowego VeePN (2023) wykazał potencjał wycieku metadanych przez błędnie skonfigurowane serwery proxy, jednak nie dotyczyło to bezpośrednio Signal.
Wykorzystanie w sektorze publicznym
Kontrowersje w administracji USA
Według dokumentów American Oversight (2025), ponad 70% agencji federalnych USA wykorzystywało Signal do przesyłania informacji niejawnych, pomimo wyraźnych zakazów ze strony DoD i NSA. Argumentacja urzędników:
- Preinstalacja Signal na służbowych urządzeniach CIA jako „standardowego narzędzia komunikacji”.
- Brak zatwierdzonej alternatywy spełniającej wymóg end-to-end encryption (E2EE) w klasyfikacji NATO Secret.
Incydent z 2023 r. ujawnił, że wysoki rangowy pracownik Pentagonu używał Signal do koordynacji operacji wojskowych w Jemenie, omijając systemy archiwizacji wymagane przez FOIA (Freedom of Information Act).
Zalecenia dla użytkowników zaawansowanych
- Weryfikacja kluczy – Porównywanie odcisków kluczy publicznych przez kanał pozapasmowy (np. spotkanie osobiste) eliminuje ryzyko ataku MITM.
- Separacja urządzeń – Unikanie linkowania konta Signal do komputerów bez pełnego szyfrowania dysku i autoryzacji biometrycznej.
- Polityka grup – Usuwanie byłych pracowników z wszystkich czatów grupowych natychmiast po odejściu z organizacji.
- Monitorowanie urządzeń – Narzędzia takie jak Signal Device Monitor (SDM) pozwalają wykryć nieautoryzowane podłączenia nowych urządzeń do konta.
Podsumowanie
Signal pozostaje „złotym standardem” w kategorii komunikatorów szyfrowanych, o ile użytkownicy stosują się do zasad higieny cyfrowej. Jego główne słabości wynikają nie z protokołu kryptograficznego, lecz z:
- Implementacji klientów na systemy operacyjne o niższych standardach bezpieczeństwa (np. Windows).
- Braku mechanizmów wykrywania przejętych urządzeń w czasie rzeczywistym.
- Konfliktu między wygodą a bezpieczeństwem w funkcjach typu „multi-device”.
Dla podmiotów krytycznych zaleca się uzupełnienie Signal o rozwiązania warstwy infrastrukturalnej (np. sieci Tor) oraz procedury audytu dostępu fizycznego do urządzeń.
